E-Księgarnia
Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Niemieckich Nazistowskich Obozów Koncentracyjnych i Obozów Zagłady, obchodzony w Polsce 14 czerwca, jest okazją do przypomnienia również sylwetek ofiar pochodzących z Wielkopolski i zamordowanych przez Niemców w stworzonym do tego celu na terenie Poznania niemieckim obozie koncentracyjnym (Konzentrationslager Fort VII Posen).
Stworzone przez IPN grafiki z cyklu #TransportyŚmierci przedstawiają dwie, wybrane postacie z naszego regionu.
Jest wśród nich wybitna postać Leona Prauzińskiego – ur. w 1895 r. w Poznaniu żołnierza, malarza, ilustratora.
W 1915 r. powołany został do armii niemieckiej, walczył na froncie zachodnim, m.in. pod Verdun. Ranny w 1917 r. znalazł się z powrotem w Wielkopolsce. Brał udział w konspiracyjnych przygotowaniach do Powstania Wielkopolskiego w Polskiej Organizacji Wojskowej zaboru pruskiego. W Powstaniu Wielkopolskim walczył m.in. na froncie zachodnim pod Wolsztynem i Zbąszyniem, a także od lutego 1919 r. na froncie południowym w rejonie Miejskiej Górki. W latach 1919–1920 brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Autor licznych malowanych i rysunkowych scen batalistycznych z Powstania Wielkopolskiego oraz ilustracji do książek, m.in. „Ziemia gromadzi prochy” J. Kisielewskiego. Po wybuchu II wojny światowej 1 XI 1939 r. aresztowany przez Gestapo. Osadzony w Konzentrationslager Fort VII Posen (niemiecki obóz koncentracyjny Fort VII w Poznaniu), gdzie 6 I 1940 r. został zamordowany. Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Drugim przedstawicielem wielkopolskich elit jest Konstanty Chłapowski – ur. 27 VIII 1883 r. w Gączy (gmina Janowiec Wielkopolski, powiat żniński); ziemianin, szlachcic herbu Dryja.
Po ukończeniu studiów zajął się organizacją gospodarki w zakupionym majątku w Mościejewie w powiecie międzychodzkim. Pod zaborem niemieckim włączył się w pracę na rzecz sprawy polskiej, przewodnicząc Polskiemu Komitetowi Wyborczemu w okręgu międzychodzko-skwierzyńskiem. W okresie Powstania Wielkopolskiego zorganizował i dowodził batalionem powstańczym w Pniewach, a następnie został dowódcą odcinka frontowego. Jednocześnie pełnił ważne funkcje w kierownictwie Straży Ludowej, Policji i Żandarmerii Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu. Po odzyskaniu niepodległości został komendantem wojskowym Poznania. Działacz społeczny. Angażował się w wiele inicjatyw i stowarzyszeń: organizacje łowieckie, kółka rolnicze czy organizacje ziemiańskie. Był członkiem władz krajowych Zakonu Joannitów. Aktywna działalność na wielu polach stała się przyczyną aresztowania Chłapowskiego 24 XI 1939 r. przez Niemców i osadzenia go w Forcie VII w Poznaniu. Kilka dni później został rozstrzelany w lasach w Lasach Palędzko-Zakrzewskich. Jego ciało nie zostało odnalezione.