E-Księgarnia
22 kwietnia w miejscowości Zbrudzewo odbyła się zorganizowana przez Muzeum Śremskie uroczystość odsłonięcia tablicy upamiętniającej ppłk. Jerzego Skrzydlewskiego i kpt. Tadeusza Skrzydlewskiego – oficerów Wojska Polskiego zamordowanych przez funkcjonariuszy NKWD w 1940 r. w Charkowie. Tablica ufundowana przez Instytut Pamięci Narodowej Oddział w Poznaniu została odsłonięta na budynku Szkoły Podstawowej w Zbrudzewie.
W uroczystości udział wzięli: burmistrz Śremu Adam Lewandowski, sołtys Zbrudzewa Nina Stępa, Grzegorz Pawlak z Muzeum Śremskiego, Dyrektor SP w Zbrudzewie Hanna Matyjewicz oraz inicjator tablicy Zbigniew Tomaszewski. Instytut Pamięci Narodowej Oddział w Poznaniu reprezentował dyrektor dr hab. Rafał Reczek i naczelnik Oddziałowego Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa Wojciech Chałupka.
Wydarzenie uświetniła obecność wnuczek Tadeusza Skrzydlewskiego: Moniki Jaroszewskiej i Jolanty Jaroszewskiej-Ferencowicz, które dokonały odsłonięcia tablicy.
Jerzy Ludwik Skrzydlewski ur. się 25 sierpnia 1896 r. w Zbrudzewie jako syn Zofii i Mieczysława. W latach 1915-1918 służył w armii niemieckiej. Od 1919 r. w Wojsku Polskim. W tym samym roku awansował na porucznika i rotmistrza. W szeregach 1 pułku Ułanów Wielkopolskich (później 15 p.uł.) uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Odznaczył się w walkach o twierdzę w Bobrujsku i w bitwie nad Berezyną. W 1924 r. ukończył Wyższą Szkołę Wojenną i został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu nr 1 w Warszawie. W 1926 r. objął stanowisko szefa sztabu 2 Samodzielnej Brygady Kawalerii. W 1928 r. awansował na majora. W 1929 r. przeniesiony na stanowisko szefa oddziału Dowództwa Okręgu Korpusu nr X w Przemyślu. W 1932 r. objął stanowisko zastępcy dowódcy 13 pułku ułanów wileńskich. W 1936 r. awansował na podpułkownika. Podczas wojny obronnej we wrześniu 1939 r. szef Grupy Operacyjnej Kawalerii nr 1. Od 12 września w dowództwie 39 Dywizji Piechoty. Po kapitulacji pod Tomaszowem Lubelskim 26 września dostał się do niewoli sowieckiej i został osadzony w obozie w Starobielsku. W 1940 r. zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD i pochowany w Piatichatkach. Jego szczątki zostały ekshumowane i powtórnie pochowane w 2000 r. na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na pułkownika. Odznaczony m.in. Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari i czterokrotnie Krzyżem Walecznych.
Tadeusz Skrzydlewski ur. się 25 czerwca 1895 r. jako syn Zofii i Mieczysława. W latach 1914-1918 służył w armii niemieckiej. Od 28 grudnia 1918 r. w Komendzie Miasta Poznania. Od 1919 r. adiutant 7 dywizjonu artylerii konnej. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Po powrocie z frontu adiutant 3 batalionu zapasowego w 3 pułku artylerii konnej. W październiku 1921 r. zwolniony do rezerwy zajął się majątkiem ziemskim w Chwalibogowie w powiecie wrzesińskim. Był również urzędnikiem i działaczem stowarzyszeń rolniczych. W 1939 r. pracował w Stargardzie. Zmobilizowany w sierpniu 1939 r., we wrześniu dostał się do niewoli sowieckiej. Osadzony w obozie w Starobielsku. W 1940 r. zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD i pochowany w Piatichatkach. Ekshumowane szczątki zostały złożone na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. W 2007 r. pośmiertnie awansowany do stopnia majora.