E-Księgarnia
Stowarzyszenie Społeczny Komitet Budowy Pomnika Wypędzonych w Poznaniu, Miasto Poznań oraz Instytut Pamięci Narodowej zaprosili na uroczyste obchody 80. rocznicy pierwszych uwięzień w niemieckim obozie przesiedleńczym Lager Glowna, które odbyły się 5 listopada 2019 r. przy głazie upamiętniającym miejsce obozu przy ul. Bałtyckiej 7 w Poznaniu.
Uroczystość prowadził Kacper Awzan z Oddziałowego Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa IPN w Poznaniu. W imieniu Świadków Historii głos zabrał Henryk Walendowski – Prezes Stowarzyszenia Społeczny Komitet Budowy Pomnika Wypędzonych w Poznaniu, wspominając wydarzenia sprzed 80 lat. Zastępca Prezydenta Miasta Poznania Jędrzej Solarski odczytał okolicznościowy list, a dr Piotr Grzelczak z Oddziałowego Biura Badań Historycznych IPN w Poznaniu zarysował dzieje niemieckiej polityki wysiedleń obywateli polskich z Kraju Warty, a także historię Lager Glowna. Uroczystość zakończyła się wspólną modlitwą i składaniem kwiatów oraz zniczy.
W końcu października 1939 r. utworzono w Poznaniu obóz przejściowy dla wysiedlanej ludności na terenie przedwojennych magazynów wojskowych w dzielnicy Główna przy ul. Bałtyckiej. Obóz nosił kolejno nazwy: „Lager Glowna”, „Sammelager Glowna” (obóz zbiorczy) lub „Internierungslager Glowna” (obóz dla internowanych), a od końca grudnia 1939 r. aż do likwidacji – „Durchgangslager Glowna” (obóz przejściowy).
Do podstawowych kryteriów stosowanych przy wyborze Polaków przeznaczonych do wysiedlenia należały: przedwojenna aktywność polityczna, zdolność do pełnienia roli przywódców lub członków konspiracji niepodległościowej, przynależność do inteligencji, posiadany majątek, miejsce zamieszkania, opinia miejscowych Niemców.
Akcja wysiedleńcza ludności polskiej w Poznaniu rozpoczęła się o świcie 5 listopada 1939 r. Jej przebieg był niemal zawsze taki sam. Późnym wieczorem bądź wcześnie rano niemieckie służby mundurowe zjawiały się w wytypowanym mieszkaniu, dając jego mieszkańcom najwyżej pół godziny, a niejednokrotnie najwyżej 15 minut, na spakowanie i opuszczenie swego domu. Mogli oni zabrać ze sobą jedynie bagaż podręczny (12 kg, od 1940 r. około 25 kg na osobę dorosłą) składający się wyłącznie z odzieży, kilkudniowego zapasu żywności, dokumentów oraz maksymalnie 200 zł (od grudnia 1939 r. już tylko 100 zł). Cały dotychczasowy majątek miał stać się własnością nowych niemieckich mieszkańcom Kraju Warty. Część osób od razu wywożono koleją do Generalnego Gubernatorstwa, pozostałych umieszczano w specjalnie tworzonych obozach przejściowych.
Więcej o historii Lager Glowna można przeczytać w tekście Adama Kaczmarka ilustrowanym archiwalnymi zdjęciami.